Avrasya bozkırlarında göçebe hayat süren kavimlerle yerleşik
diğer topluluklar arasındaki farklılıklarda toplumsal yapı, siyasi
hayat, askeri düşünce ve dini inanışlar dikkat çekmektedir.
Bunların içinde ise en çok dikkat çekeni kuşkusuz askeri
becerileridir. Kusursuza yakın ordu yapılarının altındaki sebep
genellikle onların çok iyi savaşçılar olmasıyla bağdaştırılmıştır.
Bu konuda karşımıza pek çok soru çıkmaktadır:
Göçebeler bu kadar iyi savaşmayı nasıl öğrendiler?
Sadece savaşmayı iyi bilerek savaş kazanılabilir mi?
Savaşmayı iyi bilmek orduları güçlü kılan tek etmen mi?
Ordunun savaşçılardan oluşması mı yoksa askerlerden oluşması mı daha iyidir?
İşbu kitap bu soruların cevaplarını göçebelerin sosyal ve ekonomik
yapılarını inceleyerek aramaktadır.

İlk kitabı Bozkır Orduları: Savaş ve Kuşatma Stratejileri ile strateji
konusuna derinlemesine eğilen İ. Doğukan Dokur, bu ikinci
çalışmasında savaşçı ve asker arasına bir ayrım koyarak, Avrasya
bozkırındaki savaşçının ortaya çıkışını ve askerleşmesini
anlatıyor.